Greenwashing, czyli nadużycia zaufania klientów w kwestiach ekologicznych, to działania promowane niestety przez polskie urzędy marszałkowskie, powiatowe, gminne, miejskie. Greenwashing dotyczy m. in. przetwórstwa.
Na czym polega przetwórstwo? Dotyczy to wielu branż. Na naszych spotkaniach z zainteresowanymi członkami wyjaśniamy, dlaczego nie należy kupować produktów, które udają lokalne, lecz nimi nie są, bo artykuł końcowy wykonany jest z pozalokalnych surowców. Taki artykuł ma ogromny ślad węglowy i wspiera on masową, a nie zrównoważoną konsumpcję. Ponadto przyczynia się do niszczenia lokalnych powiązań ekonomiczno- społecznych.
Miejsce przetwarzania, TO ZA MAŁO, aby nazwać produkt lokalnym! Od tego protestu zaczynaliśmy nasze działania prawie 10 lat temu i nadal bronimy określenia “produkt lokalny”, mimo że ulega ono postępującej degradacji. My posługujemy się określeniem “produkt slowfoodowy”.
Przypomnijmy: należy PYTAĆ przetwórców, tj. m. in. rolników-przetwórców, o JAKOŚĆ i POCHODZENIE SUROWCÓW, a nie tylko o miejsce i warunki przetwórstwa.
Oto analiza kilku typów przetwórców znanych nam, tj. naszym członkom w różnych lokalizacjach naszego regionu. Ich sposób działania poznaliśmy, dlatego ich więcej nie polecamy po tym, jak przez długi czas nas okłamywali:
Przykład nr 1:
OLEJE ZIMNOTŁOCZONE
Producenci surowców: rolnicy – uprawiają rośliny oleiste.
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: olej.
Producent artykułu: tłoczarz; tłoczy olej.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 2:
PIWO TZW. RZEMIEŚLNICZE
Producenci surowców: rolnicy – uprawiają rośliny, też za granicą: Nowa Zelandia, Australia, USA. zakład słodowniczy – słoduje zboże (np. jęczmień z glifosatem).
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: piwo.
Producent artykułu: piwowar; warzy piwo.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 3:
WĘDLINY TZW. LOKALNE
Surowce: mięso (główny) i rośliny (pasze).
Producenci surowców: rolnicy – hodują zwierzęta; rolnicy – uprawiają rośliny paszowe, też GMO (USA, Kanada).
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: wędlina.
Producent artykułu: masarz – robi wędliny.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 4:
SOKI TZW. LOKALNE
Surowce: owoce.
Producenci surowców: sadownicy – uprawiają drzewa owocowe.
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: sok.
Producent artykułu: przetwórca – robi soki.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 5:
LIKIER ZIOŁOWY
Surowce: zioła.
Producenci surowców: rolnicy – uprawiają zioła.
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: likier.
Producent artykułu: przetwórca – robi likier.
Miejsce przetwórstwa: pozalokalne (też!).
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 6:
MĄKI TZW. LOKALNE
Surowce: ziarna, zboża.
Producenci surowców: rolnicy – uprawiają zboża.
Pochodzenie surowców: pozalokalne.
Artykuł końcowy: mąka, kasza, płatki, ziarno, pieczywo z piekarni współpracującej.
Producent artykułu: młynarz – mieli ziarna.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Przykład nr 7:
SERY TZW. ZAGRODOWE LUB FARMERSKIE (czyli wg definicji z surowców z własnego gospodarstwa)
Surowce: mleko, rośliny (pasza i pastwiska).
Producenci surowców: rolnicy – hodują zwierzęta, uprawiają rośliny paszowe, zboża, utrzymują łąki i pastwiska.
Pochodzenie surowców: pozalokalne (serowarzy z dużą ofertą serów skupują mleko spoza gospodarstwa!).
Artykuł końcowy: sery.
Producent artykułu: serowar – robi sery.
Miejsce przetwórstwa: lokalne.
Stopień lokalności składników w artykule końcowym: 0.
Na palcach JEDNEJ ręki można policzyć tych, którzy przetwarzają WŁASNE SUROWCE, z własnych upraw i hodowli. To są podmioty, osoby, miejsca, produkty, artykuły slowfoodowe, a nie te powyżej.
Gdzie są LOKALNE PRODUKTY, skoro surowce pochodzi z odległości prawie 600km od miejsca tłoczenia go do postaci artykułu końcowego, tj. oleju?! Ludzie, opamiętajcie się i przestańcie kłamać.
Przetwórstwo, to bodaj najlepszy obecnie interes. Jak to robią? Kupują najtańszy i odległy surowiec, płacą za transport firmom dostawczym, przetwarzają u siebie w <zakładzie lokalnym> oraz sprzedają jako “produkt lokalny”. Szczyt hipokryzji i głupoty, bo pieniądze wydane na transport mogliby wydać na zakup u autentycznie lokalnych producentów surowców. Ale nie. Wolą tych odległych, bo z lokalnymi pozostają w konflikcie albo – nawet częściej – nie chcą, by ci wiedzieli, jak wielką marżę narzucają i by nie ostrzegli lokalnych konsumentów. Tymczasem lokalni rolnicy, producenci surowców, a nie końcowych artykułów, ledwo zdołają sprzedać swoje surowce lokalnie. To jest CHORA SYTUACJA. Niezorientowani lub niedbali konsumenci tylko ją pogłębiają swoją niewiedzą lub ignorancją. Dlatego edukujemy konsumentów, naszych członków. Bo konsumentami są wszyscy, także producenci, ale wytwórcami są nieliczni.
