Mając na myśli <produkt ekologiczny> trzeba rozgraniczyć między eko-potocznym a eko-prawnym. <Ekologiczność> w rozumieniu prawa ma dać konsumentowi pewność co do chemicznej czystości produktów, a także ziemi, nasion, paszy itd. Nie chodzi tylko o techniki rolnicze, zakres uprawy itd. Określenie “ekologiczny” jest stosowane w dwóch wymiarach – prawnym i potocznym. W tym pierwszym jest regulowane przepisami, o tym krótko poniżej. W tym drugim jest stosowane ogólnie, często bez wnikania, co to znaczy. Ekologia to nie jest hodowla domowa – w rozumieniu prawa. Ekologiczne – w rozumieniu permakulturowe – jest to, co uwzględnia faunę i florę, a jeśli ktoś ma tylko rośliny, to siłą rzeczy nie jest ekologiczny. Ekologia zakłada wspólne funkcjonowanie upraw i hodowli, aby pozyskiwać naturalne nawozy i uwolnić się od tych sztucznych. Europejski weganizm np. w dużej części jest skrajnie nieekologiczny, bo bazuje na obcych produktach i wymusza transport i emisję spalin. Jednak jest dużo bardziej ekologiczny od dyskontowej konsumpcji, bo eliminuje spożycie mięsa z intensywnych hodowli. Ciągle lawirujemy więc między eko-potocznym i eko-prawnym.
Kury hodowane w domu w małym stadku, to jeszcze nie ekologia w rozumieniu prawa, ale to ekologia w rozumieniu idei czystego rolnictwa, a przynajmniej rolnictwa dążącego do czystości, naturalności, wolnego od intensywnych upraw i hodowli, od nadużyć chemii i fizyki, od maksymalnej wydajności, która siłą rzeczy nakręca produkcję do maksimum – to nie jest eko, więc gospodarstwa domowe, tzw. naturalne lub tradycyjne też są ekologiczne, ale nie w świetle prawa, jeśli nie mają certyfikatów. Gospodarstwa zintegrowane również nie są ekologiczne w sensie prawa – ale stosują mniej sztucznej i szkodliwej chemii, niż konwencjonalne, których produkty można znaleźć na dużych targowiskach. Rolnik konwencjonalny pryska wszystko, jak leci i poddaje zboża i warzywa desykacji – kupując np. jaglaną kaszę konwencjonalną jemy pośrednio roundap. Natomiast kupując ją od rolnika eko lub naturalnego, który nie stosuje desykacji, jesteśmy od roundapa wolni. Rolnicy certyfikowani ciężko się napracują, aby to osiągnąć, wydadzą dużo pieniędzy, aby zatrudnić odchwaszczaczy i uzależnić się (ryzykownie!) od pogody, dlatego zawsze będziemy ich chronić i promować .
Niemniej nadal nasiona i ziemia mogą wcale nie być tak czyste, jak się wydaje, bo żeby móc sprzedawać produkty ekologiczne, trzeba przejść okres oczyszczenia gleby i stosować ekologiczne nasiona. Gleba, wody podskórne i nasiona niosą niestety wiele zanieczyszczeń. Dlatego uprawy i hodowle ekologiczne są wyróżniane certyfikatami, by podkreślić, że przeszły okres karencji, oczyszczenia. Certyfikaty funkcjonują też głównie po to, by konsument miał pewność i mógł zweryfikować produkt dzwoniąc lub pisząc do jednostki certyfikującej. Niestety wydawane są też takim produktom, które mają podejrzane składy, ale wtedy każdy świadomy konsument musi po prostu dowiedzieć się więcej, podrążyć temat, choćby nt. słynnego już “ekologicznego oleju palmowego”, który – de facto – nie jest ekologiczny w rozumieniu ochrony naturalnych rezerwuarów leśnych, ale w rozumieniu zastosowania np. hebicydów. Innym słowem aby powstał olej palmowy ekologiczny, nadal trzeba wyciąć kawał naturalnego lasu tropikalnego, co dla środowiska, fauny, flory i ludzi jest fatalne w skutkach i to nie tylko dla mieszkańców np. Indonezji, ale i Europy, bo… istnieje coś takiego, jak prądy powietrzne…
Każde wyjaśnienie jest ważne dla KONSUMENTÓW: ekologiczne tzn. certyfikowane – produkt posiada certyfikat ekologiczności, a więc obarczone jest – dla dobra konsumentów – częstymi kontrolami, a ponadto przepisami i normami, które – w przeciwieństwie do rolnictwa zintegrowanego – nie dopuszczają stosowania sztucznych herbicydów i pestycydów. Certyfikaty wydaje się dla produktów. Robią to różne firmy, np. Agro Biotest. To kosztuje dużo pieniędzy i nerwów, więc winno być doceniane i rozróżniane od nie-eko-potocznego.
Między innymi dlatego powstała Dolnośląska Kooperatywa Ekologiczna:
